Vaste spot bij de picknicktafel

Mijn ouders zijn nog bij elkaar en hebben drie kinderen gekregen, van wie ik de middelste ben. Ik wilde mijn hele leven al heel graag een eigen hond, en uiteindelijk hebben mijn zusjes en ik die gekregen. Eigenlijk ben ik er het meest verantwoordelijk voor, maar dat maakt me niet uit, want het is een schat van een beest en om eerlijk te zijn geniet ik er gewoon nog elke dag enorm van. Ieder lid van het gezin heeft zo zijn eigen taken, zo wisselen we elke dag onze taken uit, het zijn er daarom ook drie. Of je helpt mee met het eten koken, of je helpt mee met de afwas, of je laat ‘s avonds na het eten de hond uit. Je kunt natuurlijk wel raden welke taak favoriet is bij mij. In de zomer komt het er meestal toch wel op neer dat wij drieën de hond uitlaten, hoor. Dan doen we eerst even snel de afwas, dan hoeft onze vader daar ook niet mee te helpen. En dan laten we daarna gezamenlijk de hond uit. Ik kan me op een doordeweekse dag ook geen betere avondbesteding voorstellen. We stoppen altijd halverwege in een parkje, waar we de hond loslaten zodat ze zelf op onderzoek uit kan gaan en parkeren dan altijd zelf even bij ‘onze’ picknicktafel. We komen er zo vaak, dat we de picknicktafel inmiddels hebben toegeëigend. We hangen er dan een half uurtje, in het beste geval heeft iemand bijvoorbeeld nog wat te eten of drinken meegenomen. We roken op de picknicktafel altijd even een sigaretje of leggen er een spelletje kaarten of zitten er gewoonweg een beetje te kletsen. Op deze leeftijd heb je veel roddels te bespreken hoor! De picknicktafel is altijd onze vaste spot waar wij even aan elkaar toe komen, zonder onze ouders erbij.